با اعتقاد دینی مردم به حجاب برخورد سیاسی نکنید

صاحبنظران در گفت‌وگو ایران با و در واکنش به برخوردهای دوگانه با ویژه‌نامه خاتون مطرح کردند

با اعتقاد دینی مردم به حجاب برخورد سیاسی نکنید

برخورد غوغاسالارانه و همراه با هوچیگری رسانه‌ای با مقولات فکری و فرهنگی ریشه در جاهلیتی دارد که در برابر دعوت به حق و مبتنی بر فطرت پیامبر اعظم(ص) نیز قصد داشت با همین روش‌ها، برخوردی سرکوبگرانه از خود نشان دهد غافل از این که نور الهی را نمی‌توان خاموش کرد. موضوع عفاف و حجاب از آن دسته مواردی است که سال‌ها جزو معضلات و مشکلات مدیران و دلسوزان فرهنگی کشور بوده است. توجه به این نکته که اختلاف در روش‌های فرهنگی همواره مسبوق به سابقه بوده و در تاریخ جمهوری اسلامی نیز به کرات مشاهده شده، می‌تواند بخشی از دلایل اصلی حل نشدن این معضل فرهنگی را روشن سازد. در این بین اما هر زمان که با طرح مباحث فکری- فرهنگی مخالفت سیاسی شده، به جای پیشرفت، با پسرفتی ناامید کننده روبه‌رو بوده‌ایم. اعتقاد به حجاب و برتر دانستن چادر از سایر انواع حجاب مقوله‌ای نیست که با برخوردهای سیاسی و رسانه‌ای، بتوان آن را حذف کرد. روزنامه در همین راستا و به بهانه برخوردهای ناجوانمردانه با یک ویژه‌نامه کاملاً فرهنگی که درصدد دفاع منطقی و مستدل از فرهنگ عفاف و حجاب بوده و تمام دست‌اندرکاران آن جزء معتقدین مسلم به اصل حجاب می‌باشند به سراغ صاحبنظران رفته تا نظرات آنان را در این خصوص جویا شود.

حوزه مسائل فرهنگی جای غوغاسالاری سیاسی نیست
عبدالرضا داوری کارشناس مسائل سیاسی و اجتماعی در گفت‌و‌گو با تصریح کرد: حجاب یکی از نمادهای دینی ماست و این نماد دینی در واقع یکی از وظایف دولتهاست. وی با اشاره به اقدامات فرهنگی دولت‌های نهم و دهم افزود: دولت دکتر احمدی‌نژاد نشان داده که بیشتر از سایر دولت‌ها به این موضوع اهتمام داشته است. داوری با بیان این‌که نوع پرداختن به مقوله حجاب با جنس فعالیت‌های فرهنگی و باورها و اعتقادات، بیشتر سر‌و‌کار دارد، گفت: نگاهی که امروز بر فضای ارزشی و فرهنگی کشور حاکم است، همان گفتمان انقلاب، امام و رهبری است. وی افزود: حجاب باید با ابزارهای فرهنگی و به صورت نرم‌افزاری ترویج شود و در واقع پرداختن به این موضوع به‌طور سخت‌افزاری نمی‌تواند اثرگذار و ماندگار باشد. این کارشناس مسائل سیاسی و اجتماعی گفت: دیدگاهی که دولت درباره حجاب دنبال می‌کند و از سخنان رئیس جمهور نیز دریافت کرده‌ایم، همان رویکرد فکری و دینی است که حضرت امام‌(ره) و مقام معظم رهبری دارند و دولت آن را به دقت دنبال کرده است. وی افزود: اینکه بخواهیم با هر پدیده‌ای با یک اندازه سیاسی برخورد کنیم، امری پسندیده نیست. داوری با اشاره به غوغاهای صورت گرفته درباره مطلب منتشر شده در ویژه‌نامه «خاتون» گفت: تلاشی که دوستان در این نشریه داشته‌اند، در جهت پیگیری ارزش‌ها، اهداف و آرمان‌های انقلاب بوده و این نشریه دارای مطالب وزینی می‌باشد. این کارشناس مسائل سیاسی و اجتماعی ادامه داد: تصور می‌کنم جای چنین اقداماتی در مسائل فرهنگی خالی بوده هرچند احتمال دارد در مسیر مسائل خطاهایی صورت پذیرد، اما این خطاها را نیز نباید با ابزارهای فرهنگی بررسی کرد، چرا که هرگز با غوغاسالاری به نتیجه‌ای نخواهیم رسید.

 

رابطه‌ها دردنیای مجازی، بوی پنهان کاری می دهد

مدت هاست که کارشناسان درباره تاثیر فناوری پیشرفته و دنیای مجازی بر ابعاد مختلف سلامت روان سخن می گویند. هر قدر انسان بیشتر مجذوب این فناوری و شبکه های اجتماعی گسترده شود، بیشتر به دوست یابی و فراگیری امکانات آن تمایل پیدا می کند و به آن وابسته می شود.حتما کاربران جوان زیادی را در کافی نت ها دیده اید که ساعت ها به صفحه نمایشگر خود چشم می دوزند و سرگرم کار با آن هستند. آن چه جاذبه کار با رایانه را برای جوانان صد چندان می کند، آدم های ناآشنا، فضاهای غریب و امکان برقراری ارتباط با کسانی است که در دنیای واقعی دستیابی به آن ها ناممکن است. اگر پیدا کردن دوست و آشنا را یکی از اهداف حضور در فضای مجازی و کار در شبکه های اجتماعی تلقی نکنیم، بی گمان باید آن را یکی از پیامدهای آن به حساب آوریم. حالا دیگر داشتن صدها دوست در فضای مجازی برای بسیاری از کاربران به امری عادی تبدیل شده است.

اما آیا همه این دوست ها به معنای واقعی کلمه «دوست» هستند؟ شبکه های اجتماعی نظیر «فیس بوک»  تلاش می کنند که کاربرانشان را هر چه بیشتر تشویق کنند تا اعضای جدید و دوستان بیشتری را وارد شبکه کنند و با ارسال ایمیل و دعوت نامه های مکرر فرد را مجبور به استفاده از امکانات این شبکه ها می کنند. نکته مهم در این ارتباط مجازی بود ن تمام اتفاقاتی است که در شبکه رخ می دهد. دکتر رضا مهدوی، روانپزشک با بیان این نکته به خراسان می گوید: درست است که در فضای مجازی دو انسان با هم ارتباط برقرار می کنند اما شما چیزی از شکل گیری یک رابطه در دنیای واقعی نمی بینید و آن چه هست رابطه مجازی است که در ذهن دو طرف شکل گرفته است. در واقع در دنیای مجازی رابطه چهره به چهره و معمولی وجود ندارد و شبکه های اجتماعی ایجاد رابطه و قطع رابطه را به اندازه ای آسان کرده اند که گویی هیچ کاری در دنیا ساده تر از این کار وجود ندارد. نکته این جاست که در دنیای واقعی و در برخورد چهره به چهره افراد در طول مدت زمانی ویژگی های مثبت یا منفی یکدیگر را تا اندازه ای در می یابند، در صورتی که در دنیای مجازی امکان شناخت وجوه منفی شخصیت مقابل وجود ندارد و افراد در تعامل مجازی با یکدیگر می توانند پنهان کاری کنند. سوالی که ممکن است در این جا پیش بیاید این است که تفاوت دوست و آشنا در فضای مجازی چیست.

 

عشق ورزی های بوالهوسانه زنان و مردان متاهل

عشق ورزی های بوالهوسانه زنان و مردان متاهل داستانی است که قلب هر فردی را جریحه دار می کند و هر عقل سلیمی را  به تفکر وا می دارد!

تا همین دیروز در همین جامعه سنتی، رابطه دختر و پسر به شدت مورد نکوهش قرار می گرفت، رابطه ای که از کریه ترین رفتارها بود و گناه نابخشوده ای به شمار می آمد که به هیچ وجه من الوجوه قابل پذیرش و توجیه نبود.

در همین جامعه، دختر و پسر جوانی که شاید به خاطر تلاطم نوجوانی و کنجکاوی مختص آن دوران،جنس مخالف شان را رصد می کردند و گاها نیز به دور از چشم بزرگترهایش رابطه پنهانی عاشقانه ای را برقرار می کردند، مورد تنبیه و مواخذه قرار می گرفتند اما در همین جامعه، چند سالی است که دختران و پسران جوان دیگر قابل تادیب و تنبیه نیستند، رفتار بسیاری از زنان و مردان متاهل روی آنان را سفید کرده است و راه توجیهی را برای عشق ورزی های جوانی شان گشوده است.

 دیگر با دیدن چنین افرادی نمی توان جوان مجردی که شناخت جنس مخالف حق مسلم اوست را زیر سوال برد و توبیخش نمود.

 عشق ورزی های بوالهوسانه زنان و مردان متاهل داستانی است که قلب هر فردی را جریحه دار می کند و هر عقل سلیمی را  به تفکر وا می دارد!

عشق ورزی مردان بعد از تاهل ، داستان تازه ای نیست از دور زمانها بوده و هم اکنون نیز ادامه دارد!!

 اما آنچه باعث تبلور دو شاخ بر سر می شود عشق ورزی زنان متاهل است ، زنانی که همسر و فرزند دارند و اما به دنبال دوستی و برقراری رابطه محبت آمیز و صمیمانه با مردان متاهل و یا پسران مجرد هستند!!

متاسفانه این حقیقت تلخی است که در سالهای اخیر متوجه برخی از افراد جامعه شده و ترس شدیدی را بر دل روانشناسان و جامعه شناسان نشانده است که با ادامه این روند و ریخته شدن قبح این رفتار در زنان ، عاقبت خانواده ها به کجا پیش خواهد رفت؟!

اما به راستی علت این خیانت زنانه چیست؟

 

10 نکته کلیدی در برخورد با نامحرم

سخن گفتن با نامحرم نیز از جمله مواردی است که می تواند زمینه برخی انحرافات جنسی را در بین افراد فراهم کند. از سوی دیگر، گاه صحبت کردن با جنس مخالف اجتناب ناپذیر می شود. از این رو، لازم است با رعایت مواردی که در پی می آید، آثار منفی اینگونه گفتگوها به حداقل برسد.

  به کارگیری محتوای پسندیده

از آداب اسلامی در گفتگو با نامحرم آن است که از محتوای پسندیده در مکالمات استفاده و از به کارگیری مطالب مرتبط با تمایلات غریزی اجتناب شود.

در داستان حضرت یوسف علیه السلام در قرآن کریم آمده است که زلیخا و زنان مصر باب مراوده را با یوسف گشودند. آن حضرت که متوجه خطر این مراوده و بیان سخنان تحریک آمیز شد، از خداوند اینگونه مدد خواست: «قالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَی مِمَّا یدْعُونَنی إِلَیهِ وَ إِلَّا تَصْرِفْ عَنِّی کیدَهُنَّ أَصْبُ إِلَیهِنَّ وَ أَکنْ مِنَ الْجاهِلینَ؛ گفت: پروردگارا! زندان نزد من محبوبتر است از آنچه اینها مرا بسوی آن می خوانند! و اگر مکر و نیرنگ آنها را از من باز نگردانی، بسوی آنان متمایل خواهم شد و از جاهلان خواهم بود!»

از این آیه استفاده می شود که طرح چنین مطالبی در گفتگو با نامحرم تا آنجا خطرناک است که یوسف علیه السلام نیز با آن مقام طهارت و قداست، از آن بیمناک بوده و حاضر می شود با رفتن به زندان، خود را از چنین موقعیتی خلاصی بخشد.

پرهیز از شوخی با نامحرم

شوخی کردن با نامحرم، حریم میان آنها را کم رنگ نموده و احتمال وقوع گناه را در بین آنان تقویت می کند، اولیای دین افراد را از مزاح با نامحرم برحذر داشته اند.

از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نیز نقل شده است که فرمود: «مَنْ فَاکهَ امْرَأَهً لَا یمْلِکهَا- حُبِسَ بِکلِّ کلِمَهٍ کلَّمَهَا فِی الدُّنْیا أَلْفَ عَامٍ فِی النَّار؛ کسی که با زن نامحرمی مزاح کند، به ازای هر کلمه ای که با او سخن گفته، هزار سال در دوزخ حبس می شود.

ابابصیر، از شاگردان امام صادق علیه السلام می گوید در کوفه به زنی قرآن می آموختم و روزی اتفاق افتاد که با او مزاح کردم. هنگامی که در مدینه به محضر امام باقر علیه السلام وارد شدم، مرا سرزنش کرد و فرمود: «مَنِ ارْتَکبَ الذَّنْبَ فِی الْخَلَاءِ لَمْ یعْبَأِ اللَّهُ بِهِ -أَی شَی ءٍ قُلْتَ لِلْمَرْأَهِ- فَغَطَّیتُ وَجْهِی حَیاءً وَ تُبْتُ- فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع لَا تَعُد؛ کسی که در خلوت مرتکب گناه شود، خدا به او اعتنا نمی کند. چه چیزی به آن زن گفتی؟- از خجالت چهره خود را پوشاندم و توبه کردم- حضرت فرمود: دیگر تکرار مکن.» 

 

پوشش رنان حافظ حقوق شخصی آنان و عین حقّ

انسان افزون بر قوای شهوی، غضبی و بهیمی، از قوّه عقلانی نیز برخوردار است و همین امر، او را از دیگر حیوانات متمایز می سازد. محدوده لذت بری و تمتّع آدمی نیز به واسطه همین قوّه نکته سنج و لطیف، نسبت به دیگر حیوانات گستردگی بیشتری دارد.
قوّه شهوی حیوان برخلاف انسان، بدون دیگر قوای او و به طور جداگانه اعمال می گردد. برای مثال، گوسفند هنگام آمیزش، هیچ گاه درباره زشتی، زیبایی، آرایش و رعنایی طرف مقابل نمی اندیشد و از این امور لذت نمی برد. امّا انسان افزون بر آن لذت مختص به حیوانات، از تمام حرکات، سکنات، صداها، اشاره ها و دیگر ویژگی های طرف مقابل و در یک کلام از تمام بدن او متمتع گردیده، لذّت می برد.1 تمتّعات از حقوق شخصی هر فرد است. زن در بُعد انسانی همتای مرد است، حقوقی دارد و باید از حقوق خود بهره مند گردد.
«حق» از زیباترین و پسندیده ترین واژه های آفرینش است و در تمام ادیان و جوامع بشری مورد توجّه است. حقوق و ادای آنها، فراتر از زمان ها، مکان ها، اشخاص و ادیان است. در واقع، انسان از هر طبقه اجتماعی و با هر دین و مکتبی، به ادای حقوق دیگران حساسیت نشان می دهد و این مطلب، حق و حقوق را فرا زمانی و فرا مکانی جلوه گر می سازد.2 از سویی دیگر، حفظ حقوق شخصی، از نظر اخلاقی و عقلی لازم است.
به یقین، پاسبانی از این حقّ شخصی، با بی حجابی ممکن نخواهد بود. زن بی حجاب شاید بتواند از کام جویی هایی که جنس مخالف توسطّ دیگر حواس پنج گانه از او دارد جلوگیری کند، ولی هرگز نمی تواند از لذّت جویی مرد با حسّ قدرتمند بینایی درامان بماند. بر این اساس است که شرع مقدّس اسلام، دژی محکم در اختیار زن قرار داده تا به وسیله آن، از این حق نگهبانی کند و آن قلعه مستحکم، چیزی نیست جز حجابی که بر او واجب کرده است. نه برای اینکه او را محدود کند، بلکه، برای اینکه به او قدرت بخشد و در او مصونیت ایجاد کند.
این حقّ زن است که با پوشانیدن و مخفی داشتن جاذبه های ظاهری خویش، به هیچ مردی اجازه لذت جویی و بهره برداری گناه آلود از آن را ندهد. پس پوشش بیشتر زن نسبت به مرد، نه تنها حافظ حقوق شخصی او که عین حقّ اوست.

پی نوشت ها:

1. وسیلة العفائف یا طومار عفّت، ص 110.
2. ناهید طیّبى، «حجاب و عفاف، مرورى دوباره 1»، پیام زن، ش 95، سال 8، بهمن 1378، ص

قانون خدا برای مهار غرایز

تنها قانونی که می تواند حیات این موجود پیچیده را اداره کند و بر همه زوایای زندگی او حکومت نماید، قانونی است که از طرف ذات متعالی باشد که او را با این همه ظرافت و دقّت آفریده است ؛ زیرا تنها اوست که بر همه جنبه های پیدا و پنهان او آگاهی دارد و از همه مهم تر، ذات پاکش عین عدل و عدالت بوده، از هرگونه ظلم و تبعیض به دور است.
دین مبین اسلام، برخلاف مکتب های مادّی و بشری، به صورتی جامع و همه سویه به غریزه های بشر می نگرد. از نظر این مکتب الهی، سرکوب این میل، همانند میدان دادن بی حدّ و حصر به آن، به شدّت نکوهش و نفی شده است. دین اسلام در هر زمینه، افراط و تفریط را مردود دانسته، این دو را شیوه جاهلان معرفی می کند و در زمینه غریزه های انسانی نیز، راه میانه روی را پیشنهاد می کند.
غریزه طالب بودن مرد و مطلوب واقع شدن و جلوه گری در زن، از تدبیرهای دقیقی است که بر اساس حکمت الهی، در وجود هر دویِ آنها به ودیعه نهاده شده است. به این ترتیب که در مرحله اول، برای ارضای مشروع و طبیعی این دو میل، امر مقدّس ازدواج را قرار داده و آن را از آیات و نشانه های الهی شمرده است.1 در احادیث نبوی و همچنین احادیث رسیده از ائمه معصومان علیهم السلام نیز در مورد ازدواج، تأکید و تشویق های فراوانی صورت گرفته است.

رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید:
هر کس می خواهد از سنّت من پیروی کند، باید ازدواج کند.2 هر کس ازدواج کند، نصف دینش را حفظ کرده است.3از امام صادق علیه السلام هم روایت شده است که:
دو رکعت نمازی را که افراد متأهل بخوانند، از هفتاد رکعت نمازی که افراد مجّرد بخوانند، برتر است.4اسلام، جولانگاه این دو غریزه را به محیط خانواده محدود کرده و ارضای این دو را به کانون گرم و سرشار از اُلفت زوجین اختصاص می دهد. با امر مقدّس ازدواج، حس مطلوب واقع شدن زن و بُعد جسمی غریزه جنسی مرد در حدّ اعتدال ارضا می گردد، البته عطش روحی او و بُعد آتشین این غریزه، تنوّع پذیر و اشباع ناشدنی است. با وجود این، باز هم مرد از دیدن زیبایی و ظرافت های جنس مخالف لذّت می برد و به آن گرایش پیدا می کند. پس هنوز هم پنجره ای رو به ناکامی ها برای او گشوده است و عفاف و پاکی جامعه نیز همچنان مورد تهدید است.
این میل سرکش، به مهار و تعدیل نیاز دارد و اسلام، تدابیری برای رام کردن آن اندیشیده است. البته برخلاف مکتب های مادّی و بشری، این تدابیر، دور از هرگونه یک سویه نگری و جُزئی نگری است. اسلام در این زمینه، هم برای زنان و هم برای مردان تکلیف معیّن کرده است. زن و مرد هر دو وظیفه دارند از تحریک و تشدید این میل و شعله ور ساختن آن بپرهیزند. در این زمینه، تکلیف عمومی زن و مرد، کنترل نگاه است که دریچه گناه به شمار می آید. اول از همه، مرد که عامل تحریک پذیر است و به ویژه بینایی اش حساسیت بیشتری در این زمینه دارد، موظّف شده تا ورودی چشم خویش را با چشم پوشی از منظره های محرک و شهوت انگیز و به ویژه اندام جنس مخالف کنترل کند. خداوند تعالی در آیات حجاب، پیش از هر چیز به مردان دستور مراقبت از نگاه می دهد: