کمتر از عبادت شبانه نیست...
داشتم در مورد یه موضوعی دنبال حدیث میگشتم که برخوردم به این حدیث زیبا از رسول خدا(ص).
چند روزیست فتوای حضرت آیت الله العظمی
مکارم شیرازی (مد ظله العالی) در مورد امکان جدید رایتل (مکالمه ی تصویری)
نقل محافل اینترنتی شده است.
فتوای این مرجع تقلید که معمولا با تحریف در سایت ها و وبلاگ و شبکه های اجتماعی نقل می شود از این قرار است:
شخصی پس از ذکر مزایا و معایب استفاده از موبایل تصویری می پرسد:
آیا
جایز است شرکت های خصوصی یا نیمه دولتی اقدام به راه اندازی این اپراتور
(تلفن تصویری) کنند؟ حکم مساعدت و معاونت در راه اندازی چنین اپراتوری
چیست؟
ایشان در جواب می فرمایند:
اولا به یقین مفاسد این کار از
فوائد آن بیشتر است و منشاء مفاسد جدیدی در جامعه ما که متأسفانه درگیر
مفاسد مختلفی است خواهد شد و این مطلب پوشیده ای نیست؛ البته ممکن است
منافع آن چشم و گوش عدّه ای را بر روی مفاسد آشکار آن ببندد.
ثانیاً: با
توجّه به این که ضرورتی برای أصل این کار نیست بنا براین شرکت های خصوصی و
دولتی باید از آن خودداری کنند و مکلفین نیز باید از خرید آن اجتناب
نمایند مگر کسانی که مطمئن باشند از آن سوء استفاده نخواهد شد. (1)
حال سوالی که در این جا مطرح می گردد این مسأله است:
چرا مراجع تقلید و علماء دین در برخورد با پیشرفتهای بشری مخالفت می کنند؟ مسأله ای که به هنگام اختراع رادیو، تلویزیون، ویدیو، ماهواره و ... اتفاق افتاده است.
این شبهه را با ذکر دو مقدمه می توان جواب داد:
مقدمه ی اول: وقتی در اسلام امری ممنوع و حرام می شود، به دو لحاظ است.
اول: گاهی به علت این است که آن شیئ هیچ منفعت حلالی ندارد. همانند: بت. (این قسم قطعا حرام است).
دوم:
ولی گاهی یک شیئ هم استفاده ی حلال دارد و هم استفاده ی حرام. همانند:
چاقوی ضامن دار، تلویزیون، ماهواره، موبایل تصویری و ... . در این صورت
چنانچه دو شرط زیر را داشت، حلال می باشد: اول: استفاده ی حلال کم نباشد.
مثلا اگر اکثر برنامه های تلویزیون ترویج فرهنگ غرب باشد، خرید و فروش
تلویزیون حرام است. ولی اگر همین تلویزیون استفاده ی حلال زیادی داشته
باشد؛ حلال است.
تلفن تصویری هم از همین قبیل است.
چنانچه در جامعه ای استفاده ی حلال از موبایل تصویری کم باشد، تلفن تصویری حرام می گردد.
ولی اگر در همان جامعه، فرهنگ استفاده از موبایل تصویری وجود داشته باشد قطعا تلفن تصویری حرام نمی باشد.
مقدمه ی دوم: مراجع
تقلید به هنگام بیان حلال یا حرام بودن این وسایل، دو نوع مخاطب دارند.
اول: عموم مردم که استفاده کنندگان این وسایل هستند. دوم: مسوولین فرهنگی و
... .
وظیفه ی مسوولین با عموم مردم تفاوت دارد. مسوولین در ابتداء
باید فرهنگ سازی لازم جهت استفاده از این وسائل را در بین مردم تبلیغ کنند،
و سپس آن وسیله را در معرض استفاده ی عموم قرار بدهند. و کسی حق ندارد
وسیله ای که هنوز فرهنگ صحیح استفاده از آن وجود ندارد در بین مردم ترویج
دهد. همانند چاقوی ضامن دار. اگر مردمی فرهنگ استفاده از چاقوی ضامن دار را
نداشته باشند و از آن بیشتر در دعواها و منازعات خیابانی استفاده می کنند؛
هر کسی ذره ای عقل داشته باشد می گوید: باید از خرید و فروش آن جلو گیری
بکنیم.
جواب شبهه:
ایشان نسبت به مسوولین
گفته اند: به علت عدم وجود فرهنگ استفاده از این پیشرفت (= به وجود آمدن
مفاسد مختلف در جامعه) آن را در جامعه رواج ندهید. (همانند جلوگیری از خرید
و فروش چاقوی ضامن دار در جامعه ای که فرهنگ استفاده ی صحیح از آن وجود
ندارد).
همچنین نسبت به عموم مردم گفته اند: چنانچه کسی اطمینان دارد از این پیشرفت بشر، سوء استفاده نمی شود، می تواند از آن استفاده بکند.
همانگونه
که می بینید مراجع تقلید با پیشرفت بشر مخالفتی ندارند؛ و الا استفاده از
آن را در هر صورتی منع می کردند؛ لیکن آنچه علماء با آن مخالف هستند: سوء
استفاده از پیشرفت بشر در راستای فرهنگ غلط و شیطانی می باشد.
=============================