کتابم
را باز میکنم و جمله ای کوتاه از رسول خدا میخوانم. در نگاه اول این جمله
مثل تمام جمله هایی است که شنیده ام و مثل تمام نکته هایی است که بارها
مرور کرده ام؛ اما حالا وقتی به خبرگزاری ها سری میزنم به غنای این گفتار
پی میبرم و نتیجه ی عمل نکردن به آن را به وضوح میبینم. رسول خدا فرمودند: حیا تمام دین است.(1) و خبرگزاری ها نوشتند: دختران بلغاری در بازاری محلی به فروش میرسند! و
من تازه میفهمم کسانی که میخواهند حیا را از دین جدا کنند و اسلامی بدون
حیا، بدون حجاب و بدون پوشش مناسب را برگزیده اند؛ پایان مسیر انتخابی شان
به کجا آباد ختم میشود! اینجا
همان پایان مسیر است؛ اینجا جایی است که زن هیچ ارزشی بجز زیبایی و شهوت
گرایی ندارد؛ اینجاست که زن مثل یک کالای لوکس در بازار به فروش میرسد و در
دست دلالان به حراج گذاشته میشود، اینجاست که زن دست به دست میگردد تا یک
مشتری خوب برایش پیدا شود.... بیا از این بازارِ آشفته بیرون برویم؛ اینجا
حال آدم بد میشود؛ انگار هوایی برای نفس کشیدن نیست... اینجا پایان بی
حیایی است... (1) کنزالعمال ج3 ص121
وقتی وارد خیابان های امروز می شوی و ایمانت را کف دست می گیری، زمین و زمان می خواهند ایمانت را بگیرند و دور بریزند. احساس می کنی مردم برایت دام چیده اند، زمین و زمان دست به دست هم داده اند تا وقتی به خانه بر میگردی، چیزی از ایمانت نمانده باشد تا با خودت بازگردانی.
امام باقر (علیه السلام) زیبا گفتند که « مؤمن از کوه سخت تر است؛ ازکوه کم می شود اما از دین مؤمن چیزی کاسته نمی شود.» (1) واقعا هم همینطور است. توی این خیابان ها باید از کوه هم سخت تر باشی تا بتوانی ایمانت را محکم نگه داری. باید از کوه مقاوم تر باشی تا بتوانی جلوی نگاهت را بگیری، باید از کوه سنگین تر باشی تا رفتارت دلی را نبرد و رفتاری دل تو را با خودش نبرد...
به امید آنکه بتوانیم به رتبه ای از ایمان که امام باقر (علیه السلام) فرمودند برسیم.