حجاب، اعتماد ساز روابط

داشتن حجاب به شریک زندگی می فهماند که کاملاً متعلق به اوست، و تمام زیبایی ها و طراوت و لطافتش را به صورت هدیه ای زیبا به او تقدیم میکند. زنان جامعه، هر قدر به حجاب و عفاف خود احترام بگذارند احترام همسرانشان نسبت به آنها بیشتر شده و در سایه ی این اعتماد و اطمینان است که پایه ی تربیت و معنویت و اخلاق فرزندان در خانواده ها پی ریزی شده و بهترین فرزندان از چنین انسان هایی تحویل جامعه ی اسلامی داده خواهد شد.

حجاب، زن را از شوهر خاطر جمع میکند  و زن میداند که شوهرش بیرون نتوانسته به زن ها نگاه کند و علاقه ای پیدا کند.
این چنین است که حجاب، از بهم خوردن روابط و زندگی زناشویی جلوگیری میکند، زیرا بسیاری از این جدایی ها و اختلافات در اثر سوء زن ها و بد بینی هایی است که در طرفین ایجاد می شود؛ حجاب جلوی این سوء ظن ها را می گیرد و مرد را مطمئن می کند که زن او زیباست.

آیا ایجاد اعتماد به طرفین در زندگی سرمایه ی کمی است؟!

حجاب و رضایت همسر

خانم هایکی [1] فارغ التحصیل رشته ی اقتصاد و علوم اجتماعی از شهر اولدنبورگ آلمان که مسلمان شده است، در پاسخ به چگونگی انتخاب حجاب چنین می گوید:« مطالعات زیادی داشتم. به این نتیجه رسیدم که سلامت خانواده و جامعه در گرو پیدا شدن قانون یا اصل حجاب است. ترویج مصرف گرایی و مسایل جنسی و سکسی و عرضه ی زیبایی های زن در این راستا منجر به انحراف انسان از مسیر اصلی زندگی اش می شود. در جوامع به اصطلاح آزاد که تبلیغات مداوم، زنان را بسوی جلوه گری و عرضه و نمایش خویشتن می کشد و زیبایی های زن مرتب از طریق رسانه ها به جامعه عرضه می شود، در مردان با این فعالیت ها، یک نوع احساس عدم رضایت نسبت به همسر خودشان بو جود می آید و همسرشان نمیتواند آنان را ارضاء کند.

عرضه ی انواع مختلف جلوه های زن، آنان را از همسران خویش سیر کرده و در نتیجه بدنبال شخص دیگری می روند. حجاب محدودیتی در زمینه ی سلامت روانی جامعه و خانواده بوجود می آورد. البته حجاب باید هم در لباس باشد و هم در رفتار.» [2]

منابع.

[1] . Heike
[2]. کتاب گنجینه ی معارف 3 ، ص852

رابطه ی حجاب و استعمار

دیگر زمان آن گذشته است که اشغال و استعمار یک کشور صرفا از طریق تجاوزات و حمله ی نظامی ممکن باشد. استفاده از سلاح و پیاده کردن نیروی نظامی و... . امروزه سیاست مداران به این نتیجه رسیده اند که راه های کم هزینه تر و راحت تری هم وجود دارد و آن، گسترش فرهنگ خود در آن کشور بجای نیروی نظامی خود است. اینکه با استفاده از شبکه های ماهواره ای و پایگاه های اینترنتی و راه های بسیاری از این قبیل؛ فرهنگ منحط خود را بر مردم کشور مورد نظر تحمیل کنند و با تبلیغات گسترده و ترویج آن ،این فرهنگ را بر فرهنگ بومی آن منطقه (شاید نزدیک به 3000 ساله) غلبه دهند و بهتر جلوه دهند.

این امر؛ که در سال های اخیر نیز بیشتر بروز پیدا کرده است، در ایران از سال ها پیش در دست اقدام است و با نا امید شدن از کشتن فیزیکی جوانان ایران، دست به کشتن روحی و معنوی آنها زده اند. اینگونه اقدامات، درباره ی اکثر کشور های اسلامی نیز صورت گرفته است که گزارش زیر در مورد استعمار کشور الجزایر توسط فرانسه است:
فرانتس فانون، نویسنده ی فرانسوی در مورد تفکر استعمار گران (در مورد استعمار الجزایر بوسیله ی فرانسه) می نویسد: « هر چادری که دور انداخته می شود افق جدیدی را که برای استعمار ممنوع بوده در برابر او می گشاید و پس از دیدن هر چهره بی حجابی، امیدهای حمله ور شدن استعمار ده برابر می شود و دیدن در برخورد با زن محجبه یک طرفه است و طرف مقابل نمی تواند او را ببیند و زنی که دیده نمی شود تسلیم نمی گردد و خود را عرضه نمی کند.»
« اولین اقدام غیر فرهنگی که فرانسه در کشور الجزایر صورت داد، تلاش برای از بین بردن حجاب بود؛ و در این کار موفق هم شد، و هر چه (توانست) بدن زن الجزایری را بیشتر عریان کند، چنگـــــــــــال استعمار بیشتر به حلقوم الجزایر فرو رفت. اما مجداً زن الجزایری شخصیت خود را بازیافت و مبارزه علیه استعمار را آغاز گردانید.» [1]

مواظب باشیم در عرصه ی معنویت نیز، در مقابل استعمارگران بایستیم.

 منابع: 

 [1]. سالنامه زن، بهمن 1371، ص 43

نامه ای از جنس حجاب به رییس جمهور منتخب دکتر روحانی

بسم الله الرحمن الرحیم

جناب حجة الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی رییس جمهور منتخب ایران

سلام علیکم

با عرض تبریک به مناسبت حضور حماسی مردم و انتخاب شما به عنوان رییس جمهور مردم شریف ایران، درخواستی در راستای کار فرهنگی و دینی از شما دارم.

 آقای حسن روحانی، یکی از مسائلی که در برنامه  تمام کاندیداها از آن صحبت و حرفی زده نشد، مسئله عفاف و حجاب در جامعه می باشد.

البته شما و دیگر کاندیداها، از اخلاق مداری و دوری از بداخلاقی حرفهایی را بیان فرمودید، که این امر هم خود مصداقی از رعایت عفاف کلامی و رفتاری در جامعه می باشد.

 

آیا شما می توانید به این سوال پاسخ دهید

روزی امام موسی بن جعفر علیه السلام از جلوی منزل بشرحافی می گذشت که صدای رقص و آواز از داخل منزل به گوش می رسید؛ کنیز بشر که در حال ریختن خاکروبه ها بود، به امام برخورد کرد، امام پرسید: ای کنیز صاحب این خانه بنده است یا آزاد؟
کنیز گفت: آزاد و از اشراف زادگان است.
امام فرمودند: راست گفتى؛ زیرا اگر بنده بود از مولاى خود مى ترسید، و این چنین در معصیت گستاخ نمى شد.
این سوال زندگی و سرنوشت بشر حافی را تغییر داد و شد جزء توبه کنندگان.(1)
حال سوال این است:
آیا ما در افعالمان بنده ایم یا آزاد؟ در رفتار و گفتارمان چطور؟ آیا پوشش ما طبق گفته های مولایمان هست؟ آیا زندگی ما به بندگان خدا شباهتی دارد؟
آیا همان گونه لباس می پوشیم که خدا دستور داده؟ آیا در عفاف و حجابمان بنده ایم یا آزاد؟

(گروه حجاب و عفاف)

=============================
(1)روضات الجنات صفحه 232 ، پند تاریخ جلد 4 صفحه 232

ستاد بحران

بعد از کشته شدن یک سرباز انگلیسی دیوید کامرون سفرهای خود را لغو و ستاد بحران تشکیل می دهد.
عده بسیاری کار یک مسلمان را به دیگر مسلمانان سرایت داده و به این بهانه به مقدساتشان توهین می کنند، مساجد آنان را آتش میزنند چادر از سر زنان مسلمان به زور می کشند، علیه آنان شعار داده، و آنان را تروریست می خوانند.
حال در این اتفاق آن سرباز چه گفته و یا چه برخوردی داشته که این فرد حاضر به کشتن آن شده، موضوعی است که در بین هر قشری اتفاق می افتد؛ ولی سوال اینجاست!
چرا غربیان فقط انسان را در غرب خلاصه میکنند، و کسانی را که از کشور های دیگردر کشورشان زندگی میکنند را در دایره انسان نمی دانند؟
آیا اگر مسلمانی در غرب کشته می شد باز هم ستاد بحرانی تشکیل می شد؟ باید متاسفانه در جواب گفت:
خیر، همان گونه که دیدیم بانوی نجیبی همچون مروه شربینی  را به همراه فرزند در رحم، در مقابل دیدگان فرزند و شوهرش  در دادگاه در مقابل چشم ماموران و قاضی با هجده ضربه چاقو فقط به جرم داشتن حجاب کشتند؛  اما هیچ ستاد بحرانی تشکیل نشد که بماند؛  کسی هم تروریست خوانده نشد.

(گروه حجاب و عفاف)