کشف حجاب خاندان رضا خان در حرم مطهر

خدمه آستانه که در میان آنها افراد قوی بنیه هم مشاهده می شدند، از راه رسیدند و جمعیت را از آن محدوده دور کردند و وعده دادند که ما  خودمان مسأله را حل خواهیم کرد

عید نوروز سال 1306ه.ش مصادف با 27 رمضان‏المبارک سال 1346ه.ق بود. زوّار بسیارى از نقاط گوناگون به سوى شهر قم روى آورده بودند تا هنگام تحویل سال در حرم حضرت فاطمه معصومه(س) باشند.در این میان، اعضاى خانواده رضاخان به قم آمدند و در غرفه بالاى ایوان آیینه، بدون حجاب نشستند و بدین گونه حرمت آن آستان باقداست و نیز چنان اجتماع باشکوهى را آن هم در ماه مبارک رمضان پاس نداشتند.

سالی که اواخر ماه مبارک رمضان مقارن با تحویل سال شمسی و نوروز بود، مرحوم بافقی، در شبهای ماه مبارک، مراسم دعا و نیایش در مسجد بالاسر حضرت معصومه(س) داشتند که در این مراسم، افراد متدیّن و مقدس شرکت می کردند. در شبی که مقارن با تحویل سال نو بود، در غرفه های بالای حرم که حجم کوچکی داشت، زنان مکشفه ای ظاهر شدند که می گفتند از خاندان رضا خان هستند. مردم با دیدن این منظره به شدت ناراحت شدند و در مقام اعتراض، به افرادی همچون حاج شیخ محمد تقی مراجعه کردند و ماجرا را با ایشان در میان گذاشتند. ایشان مورد علاقه مرحوم حاج شیخ عبدالکریم بود و برخی از کارها ی حاج شیخ را انجام می داد. مرحوم بافقی تحقیق کردند تا ببینند آیا این قضیه صحت دارد یا خیر؟ دیدند که آری. لذا به همه مردم حتی آنها که از حضور زنان مزبور اطلاع نداشتند، خبر دادند که در حرم حضرت معصومه(س) چنین وضعیتی حاکم است. در این حال،سیدی معمم به نام آقای ناظم که اهل تهران بود، بر فراز منبری که در صحن طلا قرار داشت رفت و مراتب اعتراض خود را از این وضعیت اعلام کرد. مردم، همه در جنب و جوش بودند تا در این مورد کاری بکنند برخی از افراد معتقد بودند که موقع تحویل سال است، وقت خشم و ناراحتی نیست. برخی دیگر اعتقاد داشتند که زنان مزبور، از خانواده رضاخان نیستند، بلکه زنان دیگری هستند که وادار به این کار شده اند. به هر تقدیر، تصمیم گرفته شد که از این امر جلوگیری شود. لذا جمعیت حاضر که من هم جزو ایشان بودم، به سمت پله ای که به غرفه های مزبور منتهی می شد، حرکت کردیم. موقعیت پله ها دقیقاً بین ایوان آئینه و صحن طباطبایی بود. البته این صحن در حال حاضر مسقف شده است، ولی قبلاً فاقد سقف بود و احکام مسجد را نداشت و آقا زاده، حاج آقا حسین قمی بانی شدند تا آنجا مسقف شود. می دانید که بعد از ارتحال آقا سید ابوالحسن، سه مرجع که هر سه دارای پسوند طباطبایی بودند، مطرح شدند: یکی حاج آقا حسین بروجردی طباطبایی، دیگری آقای حکیم طباطبایی و سومی حاج آقا حسین قمی طباطبایی. روی همین اعتبار صحنی را که فرزند حاج آقا حسین، سقف دار نمودند، به نام مسجد طباطبایی می خوانند.

وقتی جمعیت معترض، از جمله حقیر که در آن ایام طلبه جوانی بودم، به پله ها نزدیک شدیم، یکصدا اعلام کردیم که زنان بی حجاب باید چادر سر کنند و از حرم خارج شوند. خدمه آستانه که در میان آنها افراد قوی بنیه هم مشاهده می شدند، از راه رسیدند و جمعیت را از آن محدوده دور کردند و وعده دادند که ما  خودمان مسأله را حل خواهیم کرد. زنها خودشان چادر به سر خواهند کرد، اما ابتدا مردم باید متفرق شوند. جمعیت به تدریج پراکنده شدند و بعد هم تحویل سال اتفاق افتاد و پس از آن، حرم خلوت شد و زنها هم رفتند و قضیه فیصله پیدا کرد.

منبع: خاطرات آیت الله سید حسین بُدَلا، انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی،صص122-123

برگرفته از سایت تبیان

پوستر 3

پوستر2

پوستر 1

حکم دست دادن با نامحرم

با این که دست دادن با جنس مخالف، شاید برای افراد بسیاری موجب تحریک شهوت نشود، اما افراد دیگری وجود دارند که با این مقدار ارتباط مختصر نیز تحریک می شوند، با توجه به این که در میان گروه اول نیز ممکن است اشخاصی باشند که با صمیمی نشان دادن خود، زمینه را برای ارتباطات نامشروع فراهم سازند

بر این اساس، سزاوار است که از دست دادن با نامحرم که در زندگی اجتماعی نیز امری ضروری قلمداد نمی شود، خودداری نمود. خداوند متعال، بیشتر احکام شرعی را به صورت کلی وضع کرده و مصلحت عموم جامعه را در نظر گرفته، اگرچه ممکن است حکمت تشریع حکم شامل برخی افراد نشود. به عنوان نمونه، هر چند ممکن است دست دادن با زنان، هیچ احساس شهوانی را در برخی افراد کهنسال و یا میانسال ایجاد نکند، اما شارع مقدس، به دلیل ایجاد همین احساس، در بسیاری از مردم، حکم به حرمت چنین رفتاری داده باشد.

 

پوشش رنان حافظ حقوق شخصی آنان و عین حقّ آنهاست

انسان افزون بر قوای شهوی، غضبی و بهیمی، از قوّه عقلانی نیز برخوردار است و همین امر، او را از دیگر حیوانات متمایز می سازد. محدوده لذت بری و تمتّع آدمی نیز به واسطه همین قوّه نکته سنج و لطیف، نسبت به دیگر حیوانات گستردگی بیشتری دارد.
قوّه شهوی حیوان برخلاف انسان، بدون دیگر قوای او و به طور جداگانه اعمال می گردد. برای مثال، گوسفند هنگام آمیزش، هیچ گاه درباره زشتی، زیبایی، آرایش و رعنایی طرف مقابل نمی اندیشد و از این امور لذت نمی برد. امّا انسان افزون بر آن لذت مختص به حیوانات، از تمام حرکات، سکنات، صداها، اشاره ها و دیگر ویژگی های طرف مقابل و در یک کلام از تمام بدن او متمتع گردیده، لذّت می برد.1 تمتّعات از حقوق شخصی هر فرد است. زن در بُعد انسانی همتای مرد است، حقوقی دارد و باید از حقوق خود بهره مند گردد.
«حق» از زیباترین و پسندیده ترین واژه های آفرینش است و در تمام ادیان و جوامع بشری مورد توجّه است. حقوق و ادای آنها، فراتر از زمان ها، مکان ها، اشخاص و ادیان است. در واقع، انسان از هر طبقه اجتماعی و با هر دین و مکتبی، به ادای حقوق دیگران حساسیت نشان می دهد و این مطلب، حق و حقوق را فرا زمانی و فرا مکانی جلوه گر می سازد.2 از سویی دیگر، حفظ حقوق شخصی، از نظر اخلاقی و عقلی لازم است.
به یقین، پاسبانی از این حقّ شخصی، با بی حجابی ممکن نخواهد بود. زن بی حجاب شاید بتواند از کام جویی هایی که جنس مخالف توسطّ دیگر حواس پنج گانه از او دارد جلوگیری کند، ولی هرگز نمی تواند از لذّت جویی مرد با حسّ قدرتمند بینایی درامان بماند. بر این اساس است که شرع مقدّس اسلام، دژی محکم در اختیار زن قرار داده تا به وسیله آن، از این حق نگهبانی کند و آن قلعه مستحکم، چیزی نیست جز حجابی که بر او واجب کرده است. نه برای اینکه او را محدود کند، بلکه، برای اینکه به او قدرت بخشد و در او مصونیت ایجاد کند.
این حقّ زن است که با پوشانیدن و مخفی داشتن جاذبه های ظاهری خویش، به هیچ مردی اجازه لذت جویی و بهره برداری گناه آلود از آن را ندهد. پس پوشش بیشتر زن نسبت به مرد، نه تنها حافظ حقوق شخصی او که عین حقّ اوست.

پی نوشت ها:

1. وسیلة العفائف یا طومار عفّت، ص 110.
2. ناهید طیّبى، «حجاب و عفاف، مرورى دوباره 1»، پیام زن، ش 95، سال 8، بهمن 1378، ص