بحث سالم سازی فضای کار که سلامت روح، جسم و قلب مرد و زن را تأمین میکند موضوعی است که هر
کشور و مکتبی متناسب با آموزههای عرفی و شرعی خودش به آن نگاه میکند که
در دین مبین اسلام که متعالی ترین دین است مسئله پرهیز از اختلاط و حفظ
حدود و حریم در روابط موضوعی است که حتی از دین اسلام به سایر کشورها تسری
پیدا کرده و پرهیز از اختلاط زنان و مردان موضوعی است که کل جهان به آن
نگاه جدی دارند و نظریه پردازان هم
فصل جدیدی را در این زمینه باز کردهاند.ما قائل به اشتغال و حضور حداکثری
زنان در اجتماع با رعایت و حفظ عفت و حیای زن و پرهیز از اختلاط و مقوله
اولویت بخشی به خانواده هستیم و چه کسی این موضوعات مهم را رد میکند که
ساعاتی را که افراد با هم در فضای کار حضور دارند اگر با حفظ حریم عفت و
پاکدامنی و نوع پوشش مناسب نباشد تأثیر مخربش را روی خانواده میگذارد. حفظ
پوشش ممکن است قدری راحتی کار آنها را بگیرد چراکه یک سوم از طول روز یک
زن خارج از منزل و در محیط کاری است و همین موضوع باعث میشود عادت کردنها
ایجاد شود و نارضایتیها در زندگی فردی و زناشویی را ایجاد میکند.الان
مهمترین خواسته زنان ما بحث ساعت کاری آنهاست و مهمترین دغدغه آنها دغدغه
ای است که اسلام از آنها انتظار دارد و آن، اهمیت دادن به خانواده در کنار
حضور اجتماعی است. متأسفانه شاهد هستیم فساد اخلاقی در برخی ادارات امنیت
زنان را تهدید میکند و مدیر یک مجموعه باید شرایط را به گونهای مدیریت
کند که زنان این اطمینان خاطر را داشته باشند مشکلی ایجاد نمیشود.غنچه
راهب استاد دانشگاه و روانشناس با اشاره به لزوم رعایت امنیت روانی زنان در
جامعه معتقد است:"وقتی یک فرد احساس کند کنترلش نسبت به محیط پیرامون از
دست رفته است احساس
نا امنی
میکند.به عنوان مثال جا به جاییهای سریع مدیران هم میتواند باعث عدم
امنیت روانی شود.از سوی دیگر عدم پیش بینی اتفاقات و تغییرات موجب بر هم
ریختگی محیط روانی اشتغال زنان میشود چراکه با تغییر مدیران، مدیر جدید
سیاستهای خاص خود را نسبت به کارمندان اعمال خواهد کرد و در بسیاری از
مواقع موجب درماندگی کارمندان میشود.وقتی روابط بین فردی کارمندان روابط
خوب و بهینهای باشد و به جای حس رقابت حس همکاری وجود داشته باشد احساس
تعلق و امنیت شغلی بالا میرود و محیط اشتغال باید نیازهای زنان را در محیط
کار فراهم کند.مدیر یک مجموعه باید شرایط یک خانم بچهدار را درک کند و
شرایط را به گونهای مدیریت کند که به جای روابط، ضوابط بر جامعه حاکم باشد
اما هم اکنون متأسفانه شاهد هستیم که در برخی از محیطهای اداری فساد
اخلاقی وجود دارد و ممکن است حتی از بالا به پایین باشد که فساد اخلاقی
امنیت روانی زنان را به طور کامل تحت تأثیر قرار میدهد. مدیر یک مجموعه
باید مراقب باشد که فساد اخلاقی در مجموعه تحت مدیریت او رخ ندهد و این
اطمینان خاطر ایجاد شود که هیچ مشکلی برای آنها ایجاد نخواهد شد.از سوی
دیگر فرد باید در محیط کار احساس احترام کند و نگاه توأم با احترام باشد و
نباید به زنان صرفا به عنوان یک ابزار نگاه شود چراکه ابزار به مرور زمان
کهنه میشود و کارایی خود را از دست میدهد اما این در مورد انسانها صادق
نیست و بالارفتن تجربه شغلی به عنوان یک امتیاز برای ارتقای جایگاه باید مد
نظر مدیران یک مجموعه باشد".یکی از موضوعاتی که کل دنیا در مورد آن نگران
هستند این است که ما چرا از روح و روان آدمهایی که در سازمانها و ادارات
مشغول به کار هستند غافل میشویم.به طور مثال در باب خشونت جسمی و جنسی
علیه زنان و کودکان صحبت میکنیم و آمار ارائه میشود اما کسی برآورد و
معیار صحیحی برای خشونت علیه زنان ندارد و
بان کی مون در سال 2006 در خصوص این قصه ابراز نگرانی کرد و گفت: چیزی که
ما در مورد خشونت جسمی دختران و کودکان مطرح میکنیم مانند یک کوه یخی است و
از حجم عظیمی از آن که زیر آب رفته است غافل هستیم و آن، خشونت روحی علیه
زنان و کودکان مانند تحقیر و توهین و نادیده گرفتن شأن و جایگاه زنان
است.هماکنون بسیاری از کشورهای غربی سالمسازی فضای کار را با هدف بالا
بردن بهرهوری در دستور کار خود قرار دادهاند.سالمسازی فضای کار یکی از
مواردی است که زنان جامعه آن را به صورت جدی از مسئولان خواستارند چرا که
سالم بودن فضای کار باعث میشود علاوه بر اینکه ساعتهای کاری صرف امور
حاشیهای نشود خانوادهها نیز امنیت و سلامت بیشتری را تجربه داشته باشند.
همانطور که بیمه یکی از خواستههای تمام زنان شاغل در جامعه است سالمسازی
فضای کار نیز بیمه کردن زندگی و سلامت روانی آنهاست که باید از آن استقبال
کرد.امیدواریم تمام دستگاهها اعم از دولتی و خصوصی این امکان را فراهم
کنند تا گام مثبتی در جهت تأمین امنیت زنان و افزایش بهرهوری برداشته شود و
در این زمینه نیز بتوانیم الگوی مناسبی را به سایر کشورها ارائه دهیم.