با مراجعه به کتاب آسمانی قرآن کریم، آیاتی را مشاهده خواهیم کرد که در آنها وجوب حجاب صراحتاً
عنوان گردیده است. در این مجال به مواردی از آنها اشاره ی شود:
در آیه 31 از سوره نور که صراحت بر وجوب حجاب دارد، آمده است:
و قل للمومنات یغضضن من ابصارهن و یحفظن فروجهن و لایبدین الا ما ظهر منها...
«... و به بانوان با ایمان بگو چشمهای خود را فرو پوشند و عورتهای خود را از نگاه دیگران پوشیده نگاه
دارند و زینتهای خود را جز آن مقداری که ظاهر است، ننمایند و زینتهای خود را آشکار نسازند، مگر
برای شوهرانشان، پدرانشان، پدر شوهرانشان، پسران همسرانشان، برادرانشان، پسر برادرانشان،
زنان هم کیششان، کنیزانشان، مردان سفیهی که تمایلی به زنان ندارند، و یا کودکانی که از امور
جنسی بیاطلاعاند (غیر ممیز). و پاهای خود را بر زمین نکوبند تا زینتهای پنهانشان آشکار شود و
همگی بهسوی خداوند بازگردید، ای مؤمنان! باشد که رستگار شوید». از این رو امام صادق علیه
السلام در ضمن گفتاری فرمودند: «حصنوا بها نسائکم»1 یعنی به و سیله سوره نور(و توجه و عمل به
دستورهای آن) زنان خود را (از بی عفتی و دوری از حریم حجاب) حفظ کنید.
همچنین در آیه 59 از سوره احزاب از کلمه جلباب بعنوان پوشش برتر یاد شده و می خوانیم:
یا ایها النبی قل لازواجک و بناتک و نساء المومنین یدنین علیهن من جلابیبهن ...
«ای پیامبر! به همسران و دختران خویش و بانوان با ایمان بگو که روسریهای بلند خود را برگیرند تا به
عفاف و حُریّت شناخته شوند و مورد آزار و تعرّض هوسرانان قرا نگیرند و خداوند، آمرزنده و مهربان
است».
درکتاب لسان العرب آمده «جلباب» جامه ای است از روسری بزرگتر و از عبا کوچکتر که زن به وسیله آن
سر و سینه اش را می پوشاند.