انسان
افزون بر قوای شهوی، غضبی و بهیمی، از قوّه عقلانی نیز برخوردار است و
همین امر، او را از دیگر حیوانات متمایز می سازد. محدوده لذت بری و تمتّع
آدمی نیز به واسطه همین قوّه نکته سنج و لطیف، نسبت به دیگر حیوانات
گستردگی بیشتری دارد.
قوّه شهوی حیوان برخلاف انسان، بدون دیگر قوای او
و به طور جداگانه اعمال می گردد. برای مثال، گوسفند هنگام آمیزش، هیچ گاه
درباره زشتی، زیبایی، آرایش و رعنایی طرف مقابل نمی اندیشد و از این امور
لذت نمی برد. امّا انسان افزون بر آن لذت مختص به حیوانات، از تمام حرکات،
سکنات، صداها، اشاره ها و دیگر ویژگی های طرف مقابل و در یک کلام از تمام
بدن او متمتع گردیده، لذّت می برد.1 تمتّعات از حقوق شخصی هر فرد است. زن در بُعد انسانی همتای مرد است، حقوقی دارد و باید از حقوق خود بهره مند گردد.
«حق»
از زیباترین و پسندیده ترین واژه های آفرینش است و در تمام ادیان و جوامع
بشری مورد توجّه است. حقوق و ادای آنها، فراتر از زمان ها، مکان ها، اشخاص و
ادیان است. در واقع، انسان از هر طبقه اجتماعی و با هر دین و مکتبی، به
ادای حقوق دیگران حساسیت نشان می دهد و این مطلب، حق و حقوق را فرا زمانی و
فرا مکانی جلوه گر می سازد.2 از سویی دیگر، حفظ حقوق شخصی، از نظر اخلاقی و عقلی لازم است.
به
یقین، پاسبانی از این حقّ شخصی، با بی حجابی ممکن نخواهد بود. زن بی حجاب
شاید بتواند از کام جویی هایی که جنس مخالف توسطّ دیگر حواس پنج گانه از او
دارد جلوگیری کند، ولی هرگز نمی تواند از لذّت جویی مرد با حسّ قدرتمند
بینایی درامان بماند. بر این اساس است که شرع مقدّس اسلام، دژی محکم در
اختیار زن قرار داده تا به وسیله آن، از این حق نگهبانی کند و آن قلعه
مستحکم، چیزی نیست جز حجابی که بر او واجب کرده است. نه برای اینکه او را
محدود کند، بلکه، برای اینکه به او قدرت بخشد و در او مصونیت ایجاد کند.
این
حقّ زن است که با پوشانیدن و مخفی داشتن جاذبه های ظاهری خویش، به هیچ
مردی اجازه لذت جویی و بهره برداری گناه آلود از آن را ندهد. پس پوشش بیشتر
زن نسبت به مرد، نه تنها حافظ حقوق شخصی او که عین حقّ اوست.
پی نوشت ها:
1. وسیلة العفائف یا طومار عفّت، ص 110.
2. ناهید طیّبى، «حجاب و عفاف، مرورى دوباره 1»، پیام زن، ش 95، سال 8، بهمن 1378، ص