گفتنی است که از نظر اسلام، مطلق حیا پسندیده نیست. از دید رسول خدا صلی الله علیه و آله حیا بر دو گونه است. حیایی که برخاسته از حکم عقل است و حیایی که نشانه حماقت و نادانی است.1
حیای
که انسان را از کارهای زشت باز می دارد، حیای خوبی است و نشانه عقل و
ایمان است و آنچه در فضیلت حیا در اسلام وارد شده است، درباره همین نوع از
حیا است، از مصادیق این حیا می توان حیای از خداوند، حیای از خویشتن، حیای
از دیگران را نام برد.
حیایی که انسان را از کارهای نیک باز می دارد، ناپسند و منفی است و اسلام آن را در انسان نشانه نادانی و ناتوانی می داند.2
1ـ اَلَحیاءُ حَیاءان: حَیاءُ عَقلِ و حَیاءُ حُمق، میزان الحکمه، ص 566.
2ـ محبث عفاف و حیا از کتاب مروارید عفاف، به نویسندگى محمود اکبرى استفاده شده است.